- karkün
- sif. <fars.> köhn.1. İşcil, işlək, işləyən, işgüzar, işbacaran. <Fərmanın> qəsdi özünün karkün olmasını həm əmisinə, həm də Gövhərtaca göstərmək idi. Ə. H.. . . Babakişi çox karkün adam idi. S. R..2. Başqasına əl tutan, kömək edən, işə yarayan. Karkün adam.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.